Badanie EKG
Badanie EKG czyli elektrokardiograficzne jest nieinwazyjnym narzędziem diagnostycznym powszechnie wykorzystywanym przez lekarzy internistów i kardiologów w diagnostyce chorób układu krążenia. Zapis EKG to graficzna prezentacja aktywności elektrycznej serca. Nie wchodząc bardzo w szczegóły klasyczny 12-odprowadzeniowy zapis jest to zapis potencjałów elektrycznych z 12 odprowadzeń umieszczonych na powierzchni ciała pacjenta.
Do każdej kończyny (każdej górnej i dolnej) przypina się elektrody, które są dwubiegunowe (I, II, III – takie mają standardowe nazwy) oraz jednobiegunowe (aVL, aVR, aVF – to ich nazwy). Ponadto do klatki piersiowej, w odpowiednich i standardowych miejscach przypina się elektrody przedsercowe, które są jednobiegunowe (V1-V6).
Następnie w określonym przedziale czasu, czasem krótszym a czasem dłuższym, dokonuje się rejestracji aktywności elektrycznej serca.
Wynik drukuje się na papierze milimetrowym. Analizą tego zapisu powinien się zająć specjalista kardiolog lub lekarz inne specjalności posiadający wiedzę w tym zakresie.
Ryc. Fizyczne podstawy jak elektryczna aktywność serca przekłada się na krzywą EKG.
Wskazania do badania
- Pacjenci z rozpoznaną chorbą układu sercowo-naczyniowego w szczególności z chorobą niedokrwienną serca, np. chorzy po zabiegach angioplastyki czy chorzy po zawale serca.
- Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym.
- Pacjenci z zaburzeniami rytmu serca.
- Osoby zdrowe ale z podwyższonym ryzykiem sercowo-naczyniowym.
- Osoby zdrowe bez podwyższonego ryzyka sercowo-naczyniowego ale za to:
- > 40 roku życia w ramach przesiewowych badań lekarskich
- Osoby leczone lekami, które mogą oddziaływać na serce i układ krążenia np. leki psychiatryczne
- Osoby kwalifikowane do próby wysiłkowej
- Osoby, których zawód wymaga dużej sprawności fizycznej
- Sportowcy i osoby uprawiająco amatorsko sporty, które wykraczają poza łagodny – umiarkowany wysiłek fizyczny (biegi długodystansowe, nurkowanie), a szczególnie te osoby, które chcą podjąć taką aktywność fizyczną > 40 roku życia
